Trasę wycieczki rozpoczynamy od zwiedzania monumentalnej budowli parafialnego kościoła Św. Piotra i Pawła. Pierwszy kościół w tym miejscu mógł powstać już wieku XII jako jeden z trzech kościołów legnickich wymienionych w dokumencie z 1149 roku.

Wychodząc z kościoła Św. Piotra i Pawła obecnie Katedry Legnickiej i kierując się w stronę ratusza warto zatrzymać się na chwilę przy przepięknej fontannie Neptuna wzniesionej w 1731 roku w miejscu dawnego zbiornika na wodę

Z lewej strony wznosi się ratusz staromiejski. Pierwszy ratusz powstał w tym samym miejscu już w wieku XIV w latach 1648-1674 budynek ratusza uległ zniszczeniu. W 1737-1741 wzniesiono nowy- zachowany z niewielkimi zmianami do dziś.

Mijając ratusz zatrzymujemy się przed niezwykle interesująca zabudowa ma łych domków Kramami Śledziowymi. Zespół niewielkich budowli wzniesiony został w XV wieku na miejscu średniowiecznych drewnianych kramów mięsnych i rybnych.

Mijając potocznie mówiąc Śledziówki kierujemy się w lewo do zachodniej części rynku. Wydłużony plac rynkowy ukształtowany został w wieku XIII, w okresie lokacyjnej reorganizacji miasta. W narożniku południowym Rynku znajduje się Dom Pod Przepiórczym koszem Nr 40 Najcenniejsze i dobrze zachowane elementy zabytkowe to dekoracje sgraffitowe na fasadzie przedstawiające polowanie na jelenie, triumf mitologicznej bogini urodzaju-rzymskiej Cerery oraz sytuacje z bajek Ezopa.

Na lewo mamy Teatr Miejski wybudowany został (1841-1842) przez wybitnego projektanta niemieckiej architektury teatralnej XIX wieku - Karla Ferdynanda Langhansa Młodszego. Po drugie: w chwili otwarcia należał do najpiękniejszych i najnowocześniejszych scen Śląska, a jego wystrój i wyposażenie zachowały się do dzisiaj w stanie zbliżonym do pierwotnego bokiem ratusza.

Warto jeszcze zatrzymać się na chwile przy Renesansowej Szkole Parafialnej obok kościoła Św. Piotra i Pawła. Budowle tę wzniesiono w XVI wieku. Dzisiaj budynek użytkowany jest na cele biurowe.

Ulica Najświętszej Marii Panny.
Idąc odrestaurowaną ulica Najświętszej Marii Panny za katedrą po prawej stronie na przepięknym zielonym skwerku stoi pomnik Jana Pawła II upamiętniający wizytę Papieża na ziemi legnickiej.

Dochodząc do końca ulicy mijamy po lewej stronie renesansowy budynek składający się z trzech kondygnacji, wzniesiony został w wieku XVI z kamienia i cegły. Górna część elewacji pokryta bogatą dekoracją sgraffitową z 1611 roku

Na koniec zwiedzania Kościół Ewangelicki Marii Panny, który jest najstarszym legnickich kościołem farnym. Dzieje budowlane naszego kościoła pozostają jednak do schyłku średniowiecza spowite w mroku. Jego początki wg historyków niemieckich sięgają drugiej połowy XII w., kiedy to Bolesław Wysoki ok. 1170 r. nieopodal zamku wybudował niewielki jednonawowy, prawdopodobnie drewniany, kościółek. W roku 1192 wzniesiono na miejsce starego, który okazał się za mały, nową budowlę z kamienia łamanego-piaskowca. Pierwsze wzmianki o istnieniu kościoła pochodzą z dokumentu klasztoru lubiąskiego z roku 1195, w którym wymienia się targ obok kościoła pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny w Legnicy. W roku 1203 wymienia się po raz pierwszy proboszcza tego kościoła. Z kolei w 1208 r. Henryk Brodaty darowuje klasztorowi w Trzebnicy dziesięciny z parafii Najświętszej Marii Panny, której potwierdzenie istnienia nastąpiło w roku 1218. Ten pierwszy murowany kościół był kościołem romańskim, położonym w północno- zachodniej części obecnej budowli. Był on kościołem jednonawowym, zakończonym od wschodu krótkim prezbiterium z półkolistą apsydą. Kolejna przebudowa przypada na okres panowania Henryków Śląskich. W owym czasie była to budowla bazylikowa o trójnawowym korpusie z bardzo wąskimi nawami bocznymi i prosto zamkniętym, wydłużonym prezbiterium. Świątynię wzniesiono z cegły i ciosów piaskowca. 9 kwietnia 1241 roku, według kronikarza Jana Długosza, Henryk Pobożny modlił się w legnickim kościele Mariackim przed wyruszeniem na bitwę znaną w historii jako bitwa pod Legnicą.