Zwiedzanie zabytków miasta Legnicy rozpoczynamy od Wieży Bramy Głogowskiej, przy pl. Zamkowym. Brama Głogowska została wzniesiona w XV wieku. Szczególną uwagę należy skupić na zachowanej tarczy zegara słonecznego, który znajduje się na jej południowej stronie.

Mijając Bramę Głogowską po prawej stronie rozciąga się fasada zespołu zamkowego. Zatrzymujemy się przy bramie wjazdowej do zamku opasanej wałem obronnym. Brama wzniesiona została w latach 1532-1533, podczas renesansowej przebudowy zamku prowadzonej z inicjatywy księcia legnicko-brzeskiego Fryderyka II. Przechodząc przez bramę prowadzi nas długi korytarz na dziedziniec zamkowy. Nie jest to zwykły dziedziniec. Murowane skrzydła złożone są z fragmentów różnych stylowo budowli, pochodzących z różnych epok.
Zamek był kilkakrotnie przebudowywany. Historia zamku sięga wieku VIII n.e.
W wieku X istniał już duży gród obronny wzniesiony z drewna, gród następnie zreorganizowano, wznosząc w jego obrębie mniejszy Gródek kasztelański.
W zachodniej części dziedzińca zamkowego wzniesiono w XII wieku kaplicę Św. Benedykta. Po roku 1220 rozpoczęto szeroko zakrojona budowę nowego założenia - zamku romańskiego. Inicjatorem tego pomysłu był wnuk króla Bolesława Krzywoustego, książę śląski Henryk I Brodaty. Wzniesione zostały miedzy innymi wieże Św. Piotra i Św. Jadwigi. Budowę zamku romańskiego zakończono po roku 1241.
Kolejne przebudowy przechodzi zespół zamkowy na przełomie wieków XV-XVII. W roku 1945 zamek doszczętnie spłonął. Odbudowa zespołu zamkowego rozpoczęła się od 1962 roku i trwała do 1974.

Przechadzając się dalej wzdłuż ul. Nowej mijamy po lewej stronie Kamienicę wzniesiona w XVII wieku, która jako nieliczna zachowała się zabudowy starej części miasta.

Idąc dalej po prawej stronie ul. Partyzantów mijamy dwie zabytkowe kamienice, pierwsza narożna wzniesiona w XV wieku. Równolegle do ulicy znajduje się większa nieco kamienica mieszczańska. Trzykondygnacyjny obiekt, posiada przebudowane w wieku XIX pomieszczenia handlowe oraz cześć mieszkalna na dwóch poziomach pięter. Obecnie budynek jest siedzibą WKU.

Na drugiej stronie ulicy , znajduje się okazały barokowy pałac dawnej Kurii Opatów Lubiąskich. Obecnie Okręgowe Muzeum Miedzi. Budowlę wzniesiono około roku 1728 na parceli należącej do zakonów Cystersów w Lubiążu.
Wyremontowany w latach 1964-1969 zaadoptowany został na cele ekspozycyjne Muzeum Miedzi.
Centralnie umieszczone wejście do pałacu, które znajduje się naprzeciwko Kościoła Św. Jana Chrzciciela jest reprezentacyjnym portalem z piaskowca. Nad kluczem portalu znajduje się ozdobny kartusz herbowy z inicjałami fundatora budowli opata Cystersów z Lubiąża Ludwika Baucha. Po zwiedzaniu kurii opatów lubiąskich i zbiorów Muzeum Miedzi w Legnicy kierujemy się po przeciwnej stronie do kościoła kolegiackiego Św. Jana- Mauzoleum Piastów legnickich klasztoru Jezuitów.

Kościół Św. Jana Chrzciciela
Prawdopodobnie wg tradycji pierwszy kościół Św. Jana zbudował w pierwszej połowie XI wieku Kazimierz Odnowiciel a świątynia ta miała zostać zniszczona podczas najazdu Tatarów w 1241roku. Książe Henryk V w 1294 roku funduje w tym samym miejscu nowy kościół. Świątynia w 1345 roku ulega przebudowie. Kolejne przebudowy w latach 1341-1474 nadają kościołowi wyraźny charakter gotycki. Z kościoła Św. Jana przechodzimy do wnętrza Mauzoleum Piastów. Wnętrze Mauzoleum Piastów Legnickich restaurowano po uszkodzeniach wojennych.

Kolegium Jezuickie
Bocznym wejściem przechodzimy do kolegium jezuickiego. Wzniesione zostało w latach 1700-1706 na rzucie litery L. Po obejrzeniu kolegium kierujemy się ku Akademii Rycerskiej.

Akademia Rycerska
Reprezentacyjny barokowy pałac wzniesiony w latach 1726-1735. Akademia w latach 1903-1904 częściowo została przebudowana (wnętrza). Od strony ul. Chojnowskiej znajduje się główne wejście do pałacu prowadzące na dziedziniec.

Po wyjściu z Akademii kierujemy się ul. Chojnowską na prawo.
Przed nami rozciąga się wysoka wieża Bramy Chojnowskiej, została wzniesiona w XV wieku. Zwieńczenie wieży stanowi wysoki dach zwany śląskim dachem ceramicznym z kamieniczka.

Kierując się w lewą stronę przechodzimy ul. Gwarną a następnie kierujemy się do ul. Piekarskiej prowadzącej do rynku. Właśnie przy ul Piekarskiej 27 zachował się barokowy murowany budynek mieszkalny, ozdobiony jest trzykondygnacyjna fasada frontową z XVIII wieku. Pod parapetami okien widzimy płaskorzezbione ornamenty.

Naszą wycieczkę kończymy w Rynku. Dochodząc do końca ulicy Piekarskiej
w kierunku zachodniej części rynku. W narożniku południowym znajduje się jedna z najcenniejszych renesansowych kamieniczek na Dolnym Śląsku Dom Pod Przepiórczym Koszem Nr 40. Najcenniejsze i dobrze zachowane elementy zabytkowe to dekoracje sgraffitowe na fasadzie przedstawiające polowanie na jelenie, triumf mitologicznej bogini urodzaju-rzymskiej Cerery oraz sytuacje z bajek Ezopa.